کابل کواکسیال نوعی خط انتقال است که از دو لایه هادی داخلی و محافظ تشکیل شده است. برای اتصال داده های پرسرعت، صوتی، تصویری و اینترنت استفاده می شود. در اوایل قرن بیستم اختراع شد. امروزه به طور گسترده ای توسط شرکت های تلفن، ارائه دهندگان اینترنت، اپراتورهای کابلی و خودروها استفاده می شود.
لایه هادی مرکزی کابل کواکسیال جامد یا بافته یا یک سیم رسانای نازک است. اطراف آن را یک لایه عایق، معمولاً هوا، پلاستیک فوم یا پلی اتیلن جامد احاطه کرده است. ضخامت عایق دی الکتریک سرعت انتشار را تعیین می کند. کابل های کواکسیال در انواع و اندازه های مختلف موجود می باشند. قطر هادی مرکزی با فرکانس قطع رابطه معکوس دارد.
نفوذپذیری کابل به طور کلی 1 است و مواد دی الکتریک بهینه خلاء یا پلی تترا فلوئورواتیلن (PTFE) است. از دست دادن دی الکتریک به ترتیب خواص ایده آل آن افزایش می یابد. لایه محافظ نیز مهم است، زیرا برای جلوگیری از تداخل میدان های الکترومغناطیسی، محافظی برای هسته مسی فراهم می کند. سپر می تواند فویل فلزی، نوار فلزی یا یک نوار فلزی باشد.
کابل های کواکس را نباید در آب غوطه ور کرد. اگر این کار را انجام دهند، ممکن است خراب شوند. علاوه بر این، در صورت پا گذاشتن می توانند آسیب ببینند. آنها همچنین می توانند توسط منابع گرما آسیب ببینند. خواص مکانیکی کابل به ترکیب پارامترهای مختلف بستگی دارد. سفتی کابل توسط ساختار داخلی تعیین می شود. همچنین می تواند تحت تأثیر سن و محیط زیست قرار گیرد.
