کابل های کواکسیال نوع رایجی از کابل های ارتباطی هستند که از لایه های متحدالمرکز مواد عایق و هادی های الکتریکی برای انتقال سیگنال ها استفاده می کنند. این به حذف نویز و سایر منابع تداخل کمک می کند. هادی مرکزی معمولا یک سیم رسانای نازک است، در حالی که لایه محافظ بیرونی معمولاً از فویل فلزی یا مش بافته شده مس یا آلومینیوم ساخته شده است. سپس کل مجموعه در یک ژاکت عایق پیچیده می شود. لایه محافظ فلزی بیرونی معمولاً در اتصالات در هر دو انتها به زمین متصل می شود.
روکش بیرونی یک کابل کواکسیال، هادی مرکزی را که از مس یا فولاد روکش مس ساخته شده است، احاطه کرده است. لایه داخلی از یک پوشش تفلون یا پلاستیک ساخته شده است که به جلوگیری از تداخل الکترومغناطیسی کمک می کند. لایه دیگر یک پوشش پلیمری بیرونی به نام لایه پلاستیکی محافظ است. این لایه های محافظ به جلوگیری از آسیب به لایه های داخلی کابل کمک می کند.
کابل های کواکسیال نوعی کابل انتقال پهن باند با پهنای باند بالا و تلفات کم هستند. آنها را می توان در شبکه ها برای اتصال تلویزیون به خدمات تلویزیون کابلی و همچنین برای اتصالات اینترنت کابلی پهن باند استفاده کرد. کابل‌های کواکسیال به دلیل ظرفیت انتقال بالا و نفوذپذیری کم، می‌توانند خطوط انتقال را کشیده و سیگنال‌های صوتی با کیفیت بالاتری نسبت به کابل‌های جفت تابیده حمل کنند.
