کابل ارتباطی نوعی سیم است که برای انتقال اطلاعات استفاده می شود. سه نوع وجود دارد: جفت تابیده، کواکسیال و فیبر نوری. همه آنها کاربردهای مختلفی دارند. جفت پیچ خورده یک نوع کابل استاندارد است که قدمت آن به روزهای اولیه رادیو برمی گردد. دارای چهار جفت سیم مسی پیچ خورده است. اینها برای کاهش القای الکترومغناطیسی عایق بندی شده اند. سطوح ولتاژ حداقل 12 ولت تنظیم شده است. این نوع کابل را می توان در بسیاری از کاربردها از جمله کامپیوترهای خانگی، تلفن، تلویزیون و سیستم های رادیویی یافت.
از کابل های کواکسیال برای انتقال سیگنال های فرکانس بالا استفاده می شود. آنها یک هادی لوله مانند دارند که توسط یک محافظ فویل فلزی پشتیبانی می شود. یک ژاکت بیرونی اغلب شامل می شود. RG-59 اندازه استاندارد است، اما RG-6 نیز رایج است. برخی از کابل های CAT قادر به پشتیبانی از سرعت تا 10 گیگابیت هستند. کابل های فیبر نوری دارای سیم های شیشه ای فوق العاده ظریفی هستند که داده های بیشتری را نسبت به سیم های مسی حمل می کنند. می توان از آنها برای انتقال صدا، ویدئو و داده استفاده کرد.
کابل های کواکسیال و جفت تابیده معمولاً در شبکه های محلی (LAN) استفاده می شوند. کابل های اترنت کامپیوترها، تلفن ها و سایر دستگاه ها را به اینترنت متصل می کنند. هر کدام نوع سرعت و پهنای باند خاص خود را دارند. برای اتصال به اینترنت، باید کابل خود را به یک پورت هاب وصل کنید. کابل های فیبر نوری دارای عناصر استحکام مرکزی هستند که از خم شدن جلوگیری می کنند. با این حال، کمانش می‌تواند باعث تلفات میکروخمشی شود. کابل ها نیز باید از فشارهای جانبی محافظت شوند.
