یک کابل کواکسیال از چهار جزء اصلی تشکیل شده است: یک هادی مرکزی که سیگنال به سمت پایین حرکت می کند. یک دی الکتریک؛ یک سپر (معمولا آلومینیوم)؛ و یک ژاکت بیرونی سپرها انرژی الکترومغناطیسی را که وارد کابل می‌شود، قطع می‌کنند و آن را به زمین جدا می‌کنند، که از رسیدن آن به هادی مرکزی که سیگنال ارسال می‌شود، جلوگیری می‌کند.
انواع مختلفی از سپر وجود دارد که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند. فویل رایج ترین است، اما همیشه بهترین انتخاب نیست. سیم های بافته مزایای زیادی نسبت به فویل در زمینه هایی مانند رسانایی و اتصال دارند. به طور کلی، هر چه کابل محافظ بیشتری داشته باشد، تلفات کمتری را تجربه می کند. محافظ بیشتر همچنین به این معنی است که می تواند در برابر هک ها و آسیب های دیگر بهتر از کابل با محافظ کمتر مقاومت کند.
محبوب ترین نوع محافظ فویل است و معمولاً در کابل های RG6 یافت می شود. با این حال، سپرهای بافته بسیار متغیرتر هستند. آنها ممکن است یک نوار آلومینیومی منفرد با قیطان به اندازه کافی برای کمک به اتصال اتصال دهنده باشند، یا می توانند به عنوان مثال یک بافته چند لایه با قیطان های پوشش دهنده 40٪ و 60٪ باشند.
هر دو نوع شیلد مزایا و معایب خود را دارند، اما بهترین انتخاب برای اکثر کاربردها کابل دو محافظ است. شرایطی وجود دارد که به محافظ بیشتری نیاز است، مانند هنگام نصب کواکس در مکانی با تداخل الکترومغناطیسی بالا یا تداخل فرکانس رادیویی (EMI/RFI). اما برای اکثر کاربردها، کابل دو محافظ عملکرد مورد نیاز شما را با قیمتی که می توانید بپردازید، ارائه می دهد. بنابراین کابلی را انتخاب کنید که برای برنامه شما مناسب است و آن را به درستی نصب کنید تا عملکرد را به حداکثر برسانید.
