کابل های ارتباط از راه دور از موادی که به طور خاص برای توانایی آنها در حمل سیگنال با حداقل از دست دادن یا تداخل انتخاب شده اند ، ساخته شده اند. مس ، ماده سنتی برای انتقال سیگنال الکتریکی ، مقاومت کم و بسیار رسانا دارد و به سیگنال ها اجازه می دهد تا به طور مؤثر از مسافت های کوتاه تا متوسط حرکت کنند. با این حال ، برای کاربردهای مسافت طولانی ، کابل های فیبر نوری به طور فزاینده ای ترجیح داده می شوند. کابل های فیبر نوری داده ها را به عنوان پالس های سبک از طریق فیبرهای شیشه ای یا پلاستیکی منتقل می کنند ، که مستعد تداخل الکتریکی نیستند. این ماده میرایی فوق العاده کم ارائه می دهد و به سیگنال ها اجازه می دهد هزاران کیلومتر با حداقل تخریب حرکت کنند. مقاومت کم و ظرفیت انتقال زیاد این مواد برای حفظ استحکام سیگنال در مسافت های طولانی بسیار مهم است.
هنگامی که سیگنال ها در مسافت های طولانی منتقل می شوند ، به دلیل مقاومت در کابل ها ، به طور طبیعی میرایی یا تضعیف سیگنال را تجربه می کنند. برای مقابله با این ، از تکرار کننده های سیگنال یا آمپلی فایرها در فواصل منظم در طول مسیر انتقال استفاده می شود. تکرار کنندگان با دریافت سیگنال ضعیف ، تقویت آن و انتقال مجدد آن کار می کنند. سیستم های فیبر نوری از تقویت کننده های نوری (مانند تقویت کننده های فیبر دوپ شده Erbium) استفاده می کنند که مستقیماً سیگنال نور را بدون تبدیل آن به سیگنال الکتریکی تقویت می کنند. این امر به ویژه برای شبکه های فیبر نوری از راه دور ، مانند آنهایی که در ارتباطات از راه دور یا زیرساخت های اینترنتی استفاده می شود ، مهم است تا اطمینان حاصل شود که داده ها بدون از دست دادن قابل توجه در کیفیت به مقصد خود می رسند.
کابل های جفت پیچ خورده مانند CAT5E ، CAT6 و CAT7 معمولاً در برنامه های کاربردی از راه دور و شبکه استفاده می شوند. پیچاندن جفت های سیم یک ویژگی اصلی طراحی است که به کاهش تداخل الکترومغناطیسی (EMI) و متقاطع (انتقال ناخواسته سیگنال ها بین جفت های مجاور) کمک می کند. در این کابل ها ، دو سیم مس عایق در یک الگوی مارپیچ در اطراف یکدیگر پیچیده می شوند. این پیکربندی تأثیر سر و صدای خارجی را به حداقل می رساند و تضمین می کند که سیگنال های موجود در کابل قابل اطمینان تر هستند. برای مسافت های طولانی تر ، کابل های دسته بندی بالاتر مانند CAT6A و CAT7 از تکنیک های پیشرفته پیچ و تاب و محافظ برای کاهش بیشتر تداخل استفاده می کنند و از انتقال سیگنال واضح تر اطمینان می دهند.
کابل های محافظ با لایه های محافظت اضافی طراحی شده اند که از تداخل سیگنال های الکترومغناطیسی خارجی در انتقال داده ها جلوگیری می کنند. برای کابل های مبتنی بر مس ، این اغلب شامل استفاده از محافظ فویل یا محافظ بافته است که جفت های پیچ خورده را احاطه کرده است. در کابل های جفت پیچ خورده (STP) و فویل پیچ خورده (FTP) ، محافظ به جداسازی سیگنال داخلی از سر و صدای خارجی ، مانند تجهیزات الکتریکی مجاور یا خطوط برق کمک می کند. کابل های فیبر نوری به طور طبیعی از EMI مصون هستند ، زیرا داده ها را از طریق نور منتقل می کنند ، اما سپرهای فلزی گاهی اوقات در اطراف کابل های فیبر در محیط های با مداحی بالا استفاده می شوند تا از یکپارچگی فیزیکی کابل و اتصالات آن محافظت کنند.
سیستم های ارتباطی مدرن از روشهای رمزگذاری پیشرفته برای اطمینان از یکپارچگی انتقال داده ها ، به ویژه در مسافت های طولانی استفاده می کنند. رمزگذاری سیگنال برای نشان دادن داده ها در فرمی که باعث کاهش خطاها در هنگام انتقال می شود ، استفاده می شود که در شبکه های داده پر سرعت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کدهای تشخیص و تصحیح خطا ، مانند کدهای چکش زدن یا بررسی های افزونگی چرخه ای (CRC) ، به سیستم اجازه می دهد خطاهای ناشی از سر و صدا یا میرایی را تشخیص و تصحیح کند. به عنوان مثال ، تکنیک های مدولاسیون دامنه پالس (PAM) یا مدولاسیون دامنه چهارگوش (QAM) در هر دو شبکه مس و فیبر نوری برای بهبود کارایی انتقال داده ها در مسافت های طولانی با رمزگذاری چندین بیت در هر پالس سیگنال استفاده می شود. این استراتژی های رمزگذاری اطمینان حاصل می کنند که حتی اگر برخی از تخریب سیگنال رخ دهد ، گیرنده هنوز هم می تواند داده ها را به درستی تفسیر کند .
